Wysłany: Śro 2:28, 23 Lip 2008
Temat postu:
Ouz na szczęście mnie obudziła XD Po awarii kompa zapomniałam o sesji -_-'
Mój numer GG: 8583003
KARTA POSTACI:
Imię: Aidan
Rasa: człowiek
Płeć: męska
Wiek: 16 lat
Profesja: złodziej (acz udaje uczciwego chłopca stajennego i tą profesją się chwali)
Wygląd: Błękitne, bystre oczy. Jasne, krótkie, wypłowiałe na słońcu włosy. Dość ciemna karnacja (wiatr i słońce robią swoje). Jest przeciętnego wzrostu, szczupły, ale widać, że dość silny. Jest niezwykle zwinny co niejednokrotnie ocaliło mu skórę. Poza tym wzbudza zaufanie miłą powierzchownością. Wszyscy zawsze opisują go słowami: "Dobry chłopak". Ubiera się w proste robocze ubrania, które mają być przede wszystkim wygodne i wytrzymałe, a nie ładne. Przeważnie nosi brązowe spodnie i takąż koszulę. Na święta ma bielutką koszulę z haftowanym wzorem na piersiach. Nosi buty jeździeckie do kolan i wełniany płaszcz chroniący przed zimnem i deszczem.
Ekwipunek:
koń (zwykły, siwy wałach o wdzięcznym imieniu Siwek; jest tak spokojny, że nikt inny nie potrafi chabety zmusić do ruszenia zadu; w zasadzie koń jest juczny, ale chłopak jest na tyle lekki, że pokaźnych rozmiarów, łagodny "już_nie_ogier" nawet nie zauważa jego ciężaru pośród juków zamocowanych na siodle)
sztylet (ładny, dobry... Kiedyś ukradł go komuś zamożniejszemu; chłopak chowa go w prawym bucie)
proca (zawsze obecna w lewej tylnej kieszeni spodni, jej fragment wiecznie z niej wystaje. Amunicja jest wszędzie wokół)
niewielka torba przewieszona przez ramię (podstawowe drobiazgi typu grzebyk, trochę jedzenia, manierka z wodą i jakieś przysmaki dla koni... No i oczywiście zgrzebło, szczotka i kopystka)
Odświętną koszulę oraz rzeczy nie-pierwszej potrzeby trzyma upchnięte w jukach wałacha, na którym przyszło mu jechać.
Historia: Krótka i burzliwa. Syn mieszczan, których kłopoty finansowe skłoniły do przeniesienia się do rodziny na wieś. Chłopak już w wieku kilku lat stracił rodziców, którzy nawykli do wygód byli słabsi i bardziej chorowici niż styrana reszta rodziny. Chłopak dostosował się do trudnych warunków i nawet "Głodne zimy" nie były dla niego takie aż bardzo straszne. Jako mały szczyl nauczył się, że sprytnie zwinięta sakiewka, ostrożnie opróżniona kieszeń nieuważnego delikwenta są mu w stanie zapewnić syty obiad. Jako osoba praktyczna umiejętności doskonalił. Parę lat temu trafił na koniuszego pracującego dla barona. Niefortunnie złożyło się, że stary koniuszy miał niezłe oko i chłopaka przyłapał na gorącym uczynku. W ramach zadośćuczynienia dzieciak podjął się pracy. Okazało się, że i do koni miał rękę i nawet leniwego siwego wałacha skłonił do współpracy. Przyzwoicie radził sobie z psami, a spanie w stajni na sianie było wszystkim czego mu prócz pełnego żołądka było potrzebne do życia. W większości samouk, poza tym eksperymentator i złota rączka.
Napisałam do CoBa o rozpoczęciu sesji, bo chyba był chętny.
To czekam